Żądza Dziesiąta.

"Czy nie mogę tu po prostu zostać?"

Kwiecień dobiega końca tak samo, jak i pierwszy sezon w Modenie kończy się. Za parę dni stawisz się już w Spale i zaczniesz przygotowania do kwalifikacji, Ligi Światowej, Memoriału i docelowo do Mistrzostw Świata. Wtedy wszystko inne przestanie się liczyć, a na pierwszym miejscu stanie siatkówka. Nie będzie wymówek, rezygnacji, odpuszczania sobie. Będzie za to walka o ten jeden najważniejszy cel. O złoto. Jednak najpierw musisz dokończyć sezon w lidze. Jutro ostatni mecz o piąte miejsce. Potem będziesz mógł wyjechać stąd i zaszyć się na parę dni w Warszawie, w mieszkaniu albo u rodziców. Wreszcie odpoczniesz i nabierzesz sił, by stawić się za zgrupowaniu w pełni zdrowia i zaangażowania.

Wszystko się zmieniło. Nic nie jest już takie samo, jakie było jeszcze pięć miesięcy temu. Nie ma Diany; nie ma w miarę poukładanego życia; nie ma planów na przyszłość. Jest za to Elena, która gości w twoim mieszkaniu co kilka dni. Do niczego jej nie zmuszasz, z niczym nie naciskasz. Zwyczajnie cieszysz się, kiedy jest obok, kiedy się śmieje, kiedy śpiewa włoskie hity, sprzątając twoje kąty, kiedy pogwizduje wesoło, gotując dla ciebie; kiedy kaleczy twój ojczysty język, próbując wymówić poprawnie twoje imię, kiedy uśmiecha się tak delikatnie i nieśmiało, kiedy delikatnie muska fakturę twoich ust. Cieszysz się, że kogoś tu, we Włoszech, masz.

- Przyjdziesz dziś? - pytasz, rozmawiając z nią przez telefon.

- A chcesz, żebym przyszła?

- To nasz ostatni wieczór, zanim wyjadę... Chcę być dziś z tobą.

Biegasz po sklepie, wrzucając wszystkie potrzebne rzeczy do dużego koszyka, z którym po chwili podjeżdżasz do kasy i płacisz za zakupy. Zachowujesz się dziwnie. Chodzisz uśmiechnięty, pogwizdujesz podczas odkurzania, z pasją ścierasz kurze w salonie i doprowadzasz łazienkę do ładu. Sam siebie nie poznajesz. Ale dziś tak właśnie ma być. Idealnie, wyjątkowo, zachwycająco. Nie wiesz czy, jak wrócisz tu pod koniec września, Elena nadal tu będzie. Dzisiejszy wieczór będzie waszym pożegnaniem. Będzie ostatnim wspólnie spędzonym czasem. Będzie niesamowitym przeżyciem, które zapamiętasz. Bo jej nie da się zapomnieć. Nie da się wymazać z pamięci.

- Wyglądasz tak, jak wtedy... - całujesz ją delikatnie w policzek, pomagając zdjąć płaszcz.

- Skoro to nasz ostatni wspólny wieczór, to niech będzie taki wspaniały jak pierwszy... - wymija cię, kierując się od razu na twój taras, który stał się jej ulubionym miejscem w twoim apartamencie. Przesiaduje tam godzinami, wypala kolejne papierosy, a ty zwyczajnie upajasz się jej widokiem, upajasz się dymem, który wydycha, upajasz się spojrzeniem, którym cię obdarza, upajasz się jej pięknem, którym również i dziś cię czaruje. - Zaskakujesz mnie, Zbyszku... - przechyla lampkę i opróżnia całą jej zawartość. - Postarałeś się... dla mnie... Dziękuję ci... - podchodzi do ciebie i siada na kolanach.

- Nie chcę, żeby to wszystko skończyło się dzisiejszego wieczora.

- Nic na to nie poradzisz... Jutro zagrasz najlepszy mecz w sezonie, pojutrze wrócisz do Polski, odpoczniesz i za parę dni stawisz się na zgrupowaniu, by na każdym możliwym turnieju zagrać jak najlepiej... by zdobyć medal... - składa delikatny pocałunek na twoich ustach. - Wiedziałeś o tym, że kiedyś nadejdzie ten moment, Zbyszku... - wstaje z twoich kolan i podchodzi do okna.

- Ale nie myślałam, że nadejdzie tak szybko... - obejmujesz swoimi ramionami jej kruche ciało i razem wpatrujecie się w czarną głębię miasta.

W odtwarzaczu rozbrzmiewają ciche dźwięki wolnej piosenki. Takiej całkowicie niepodobnej do twojego dotychczasowego życia. Jej melodia powoduje to, jakbyście oboje na chwilę przenieśli się do innego, lepszego świata, gdzie kłopoty nie istnieją, gdzie istniejecie jedynie Wy i Wasz idealny świat. Całe otoczenie rozmazało się, nad głowami migotało tysiące gwiazd, którym przewodził Księżyc, w pobliżu żadnej żywej duszy, słychać jedynie dźwięki muzyki i ciche oddechy. To Wasza bajka. Stworzony jedynie dla Was raj.

Z pewnością możesz stwierdzić, że dzisiejsza noc była przejściem w inny wymiar. To nie było jedynie fizyczne zaspokojenie się. To była magia. Uczucie, którego nie potrafisz opisać. Nie wiesz, czy podpięcie tej chwili pod zwyczajną rozkosz równocześnie dla ciała, duszy i umysłu jest na miejscu. Dla ciebie to wszystko, co związane z Eleną jest już na wyższym poziomie. Poziomie, który osiągnąłeś tylko i wyłącznie z nią, a z żadną inną nie będziesz nawet w stanie się do niego zbliżyć. Żadna inna nie pozwoli ci na całkowite odejście od rzeczywistości, na całkowite odprężenie,  na to, abyś był gotowy się... Zmienić? 

- Będzie mi cię brakować. .. - szepczesz cicho, zaplatając sobie na palce jej długie włosy. 

- Mnie? Przecież tam, w Polsce, na pewno czekają na ciebie lepsze dziewczyny... Zbyszku, nie warto.  Uwierz mi. Nie myśl więcej o mnie  

- Obiecaj mi coś - prosisz, nachylając się nad jej ciałem i patrząc w oczy. - Obiecaj mi, że jeśli nadal będziesz tu, w Modenie, wtedy gdy ja tu wrócę... Obiecaj mi, że wtedy znów się spotkamy...

- Zbyszku, wiesz kim jestem...

- Obiecaj! - patrzysz nieustępliwie na nią. - Elena...

- Obiecuję.

Tak bardzo chciałbyś zostać tu razem z Nią. Chciałbyś czuć, że zawsze będzie obok. 
Ale nie możesz, Zbyszku...

~^~

Powrót do świata blogowego jest wspaniałym wynalazkiem :D

A ponadto Skra Mistrzem :D I na prawdę szanujmy się wszyscy, nie ważne czy kibicujemy Skrze, Resovi, Zaksie i Jastrzębskiemu, Treflowi, Delekcie, AZS - om, Politechnice, Czarnym, BDPS-owi czy Kielcom. W końcu wszyscy tworzymy ten wspaniały monolit, którego zazdroszczą nam wszyscy :D

Wy jeszcze nie wiecie, ale ja już tak.
Zbyś się na prawdę zmieni i to już od następnego wpisu :D
I może będę wredna, ale cóż, taki był główny zamysł tej historii :D

A i u mnie Zbyszek jest w kadrze i na kwalifikacje do ME i na LŚ, nie będę teraz zmieniać już napisanych rozdziałów ;/

Jestem całkowicie roztrzęsiona pomysłami, więc znów coś powstało nowego, ale linku nie podam, bo wchodząc w mój profil spokojnie znajdziecie ;)

Podzielę się jednak z wami pewną piosenka, którą sama znalazłam na blogu u którejś z was ;-)
"Zdejmij tę sukienkę, mała" (5:30)

Zapraszam jutro na Sobotnią oraz cały czas na Aska :D

Trzymajcie się w ten majowy weekend i wypijcie za moje zdrowie :D

Pozdrawiam,

Dzuzeppe :*